Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Rzeszowie pozostanie pod ochroną. Rada Ochrony Zabytków podjęła kluczową decyzję

Odsłonięty 1 maja 1974 roku pomnik, autorstwa Mariana Koniecznego, od samego początku budził kontrowersje, stając się jednym z najbardziej charakterystycznych i dyskusyjnych symboli Rzeszowa. Jego nietypowa forma szybko zyskała popularne, często wulgarne określenia, co paradoksalnie przyczyniło się do jego sławy. Mimo swojej ideologicznej przeszłości i kontrowersyjnego kształtu, pomnik jest wysoko ceniony przez historyków sztuki, którzy dostrzegają w nim wybitne dzieło rzeźbiarsko-architektoniczne.

Dokładnie przed rokiem, 8 sierpnia, dokonano wpisu rzeszowskiego pomnika do Rejestru Zabytków. 

Radość z wpisu do rejestru zabytków nie trwała jednak długo. Stowarzyszenie Rodzin Żołnierzy Niezłomnych Podkarpacia, właściciel działki, na której stoi monument, złożyło odwołanie od tej decyzji. Prezes stowarzyszenia, Marcin Maruszak, uważa, że pomnik to "propagandowy relikt wzniesiony dla uczczenia działań komunistów". Zgodnie z obowiązującym prawem, stowarzyszeniu przysługiwało prawo do odwołania.

Decyzja Rady Ochrony Zabytków przy ministerstwie kultury

Podczas posiedzenia Rady Ochrony Zabytków 9 czerwca, Jakub Lewicki, członek rady, gorąco namawiał kolegów do uznania wartości artystycznej i historycznej pomnika, co ostatecznie przyniosło sukces. 

W ten sposób, mimo sprzeciwu części środowiska, wczoraj, w Dzień Konserwatora Zabytków, Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Rzeszowie zyska ochronę prawną, co ma uchronić go przed ewentualną rozbiórką.

- Rada Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego w tajnym głosowaniu rekomendowała ochronę Pomnika Czynu Rewolucyjnego w Rzeszowie i utrzymanie wpisu do rejestru zabytków - napisał w mediach społecznościowych Jacek Lewicki. Dodał, że rzeszowski pomnik "jest typową budowlą „źle urodzoną” nie tylko ze względu na ideę, którą upamiętnia, ale i na formę. Jest przy tym bardzo ceniony przez historyków sztuki. 

Ostatecznej decyzji, dotyczącej wpisu do rejestru zabytków, dokona Ministerstwo Kultury i Dziedzica Narodowego. 

Decyzja ta jest ważnym sygnałem, że wartość historyczna i artystyczna może przeważyć nad ideologicznym obciążeniem, pozwalając na zachowanie unikatowych dzieł architektury minionej epoki.